O przemocy z uczniami klas 6-8.

Od jakiegoś czasu prowadzę autorski warsztat dotyczący przemocy rówieśniczej, a przede wszystkim hejtu. Nawet wydrukowałam swoją grę (zdjęcie). Wciąż się dziwię. Mogłoby się wydawać, że młodzież „ogarnia” przemoc. Przecież tyle się o tym mówi…
Owszem, młodzież w tym wieku już wie, że jest przemoc psychiczna, fizyczna i cyberprzemoc. Ogarnia, że bicie = przemoc fizyczna, krzyk = przemoc psychiczna… ale izolowanie? Co to jest? Molestowanie? „To chyba ciągłe chodzenie za kimś” – autentyczne odpowiedzi uczniów.

Nie ma tu żadnego wyolbrzymiania. O tym, jak niska świadomość jest wśród dzieci, dowiedziałam się w momencie grania w memory.
Uczniowie nie są pewni, czy traktowanie jak powietrze jest przemocą psychiczną, czy fizyczną.
Skąd takie braki? A no podejrzewam, że stąd, że to my dorośli zakładamy, że dzieci już to wiedzą. W nadmierny sposób koncentrujemy się na cyberprzemocy.
Kiedy w szkole pojawia się cybeprzemoc – afera,
kiedy w szkole ktoś jest traktowany jak powietrze – …

Umiejętność odróżnienia, czy dane działanie jest przemocą, czy zaczepką pozwala na chronienie siebie, reagowanie w sprawach rówieśników. Dzieci mają odwagę i chcą reagować. Czasem po prostu nie wiedzą, że setne chowanie plecaka uczniowi X jest jest już zaczepką.
Rozmawiajmy z uczniami o tym, co jest przemocą. Kiedy komplement nie jest komplementem.
Mówmy im o konsekwencjach.
Dawajmy konkretne instrukcje, co zrobić gdy ja jestem w potrzebie, gdy mój rówieśnik jest w potrzebie.