Zajęcia zdalne i niezdalne o tęsknocie

Ten jakże ważny temat, nie tylko w dobie pandemii, poruszamy zbyt rzadko. Sama go nie poruszałam na zajęciach emocjonalno-społecznych.

Tęsknota – uczucie trudne, wręcz powiedziałabym, że trudne i ciężkie. Z reguły trudne emocje trzeba rozładować. Czy zawsze powinniśmy rozładowywać tęsknotę?
W przypadku złości, dla mnie, sprawa jest oczywista. „Jesteś zły, wyładuj ją dobrze i skutecznie”. Ale tęskniąc za kolegami z klasy, czy nie warto jest oddać się tej tęsknocie? Rozmyślać nad tym, za czym tęsknimy. Czy to nie pomaga w radzeniu sobie?
Im więcej zajęć za mną, o tęsknocie rzecz jasna, tym więcej refleksji w tym temacie.

Co proponuję:

1. Standardowa rundka „Co u Was słychać?”
2. Za czym/ za kim tęsknimy?
3. Oglądamy film krótkometrażowy „Red’s Dream”
4. O czym mówi film? Za czym/za kim tęsknił Czerwony Rowerek?
5. Ćwiczenie:

Każdy odrysowuje swoją dłoń. Na każdym palcu pisze, za czym/za kim tęskni. Oczywiście nie trzeba dzielić się wszystkimi pomysłami, nie trzeba również uzupełnić wszystkich palców.

6. Podzielenie się swoimi tęsknotami.
Dygresja: W sytuacji zamknięcia szkół ważne jest, aby dzieci usłyszały, że każdy za czymś tęskni, ale kilka sytuacji jest wspólnych. Wszyscy tęsknimy za wspólną zabawą, za spotkaniami z przyjaciółmi, wiele osób tęskni za normalnością i normalnymi lekcjami. Należy na to zwrócić uwagę podsumowując ćwiczenie.

7.Jak sobie radzimy z tęsknotą?
Dookoła ręki każdy rysuje swoje pomysły – co robi, gdy tęskni. Dzieci dzielą się pomysłami. Jeśli komuś spodoba się sposób kolegi/ koleżanki, może sobie dorysować.
Uwaga: Należy zwrócić uwagę na dobre i złe pomysły. Jeśli dziecko poda pomysł, który jest dla niego lub otoczenia szkodliwy, zwracamy na to uwagę i tłumaczymy, dlaczego nie jest to dobry sposób radzenia sobie.

Im dłużej prowadzę zajęcia, tym bardziej „rozwleka” mi się temat. Dostrzegam coraz więcej wątków, tematów do rozwinięcia. Ostatnio już naturalnie z jednego spotkania robią nam się dwa. I dobrze!