Stalking

Stalking określany jest jako uporczywe nękanie bądź prześladowanie ofiary. Według
kodeksu karnego stalking stanowi przestępstwo, za które grozi kara pozbawienia wolności
do lat trzech, a w niektórych przypadkach nawet do dziesięciu. Za uporczywe nękanie
przyjmuje się prześladowanie, dokuczanie innej osobie, głuche lub obraźliwe telefony,
niechciane SMS-y oraz e-maile, śledzenie, obserwowanie, nachodzenie itp.

Zjawisko stalkingu coraz częściej występuje wśród dzieci i młodzieży w wieku szkolnym. Związane jest ono głównie z rozwojem emocjonalnym, a w szczególności ze zmiennością uczuć w okresie dojrzewania. stalking nie jest jednostką chorobową, trudno jest więc określić bezpośrednie przyczyny powstawania obsesji na punkcie drugiej osoby i jej prześladowania. Ich geneza jest uwarunkowana wczesnymi etapami życia człowieka, kiedy mogły nastąpić takie sytuacje jak: odrzucenie przez bliską osobę, zaburzenia
osobowości, nieumiejętność radzenia sobie z porażkami, wyuczone wzorce negatywnego
zachowania.

Według pewnych badań przeprowadzonych w USA 1998 r., najczęstszą przyczyną stalkingu była chęć kontrolowania ofiary – często osoby bliskiej (byłego partnera, przyjaciela). Bardzo często sprawcą przestępstwa stalkingu jest nasz były pracownik, rozgoryczony znajomy, zraniony partner bądź partnerka albo po prostu złośliwy sąsiad, który próbuje udowodnić swoją rację za wszelką cenę. Prześladowcą kieruje najczęściej chęć zemsty, zwykła złośliwość lub też wręcz przeciwnie potrzeba okazania uczucia,
uwielbienia czy też zaangażowania. Przyczyny stalkingu są nieograniczone i mogą się zmieniać na przestrzeni czasu wraz ze zmianą nastroju prześladującej nas osoby. Jak piszą Sansone i Sansone (2010) istnieje szereg badań, gdzie próbowano ustalić częstość zaburzeń psychicznych wśród stalkujących.

Okazało się że:

• wśród najcięższych stalkerów (którzy trafili do więzienia) około 24% miało jakieś
  zaburzenie osobowości (badania z UK badano 85 osób), w innych okazało się że wśród 362 osób które trafiły do szpitala psychiatrycznego z wysokim nadzorem 9% przejawiało takie zachowania (spośród nich większość cierpiało z powodu psychoz lub jakiegoś zaburzenia osobowości)
• Ofiara nękania zazwyczaj znajduje się w trudnej sytuacji psychologicznej. Może
  przeżywać poczucie zagrożenia, które może się utrzymywać przez dłuższy czas i
  zaburzać codzienne funkcjonowanie. Może mieć poczucie bezradności i braku kontroli nas
  sytuacją. Takie okoliczności wpływają na poczucie bezpieczeństwa i samoocenę osoby,
  która doświadcza nękania.
• Zdarza się, że trudności emocjonalne ofiary prowadzą do myśli
  lub prób samobójczych i mogą zakończyć się tragicznie, jeśli zjawiska w porę nie uda się
  przerwać i nie zostanie udzielona odpowiednia pomoc.

Dzieci i młodzież mogą otrzymać pomoc w bezpłatnym
Telefonie Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111
czynnym codziennie od 12.00-02.00

Rodzice, których dziecko doświadcza podobnej sytuacji uzyskają wsparcie
w Telefonie dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci
pod numerem 800 100 100,
czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 12.00-15.00